Təklik

Həyat qəribəliklərlə doludur... sevgi də bunlardan biri... Haradan və nə zaman gəldiyini bilmirsən... qəribə deyilmi?!...
Dunyaya goz achirsan, hər $ey normaldir. Məktəbi bitirirsən, sevinirsən, yenə də hər $ey oldugu kimidir. Ali məktəbə daxil olursan, sevinirsən və sevirsən... Hech gozləmədiyin anda, gozləmədiyin yerdə o, qar$ina chixir, baxi$lar toqqu$ur, urəyin chirpinmaga ba$layir, gozlərin qigilcimlar sachir. O isə bunlarin hech birini gormur, sadəcə "salam" deyib, otub kechir...
Urək oz səmimiyyətini ona gostərsə də, o bunu chox vaxt gormur. Gozlər isə hamiya gulur... hamiya gulur, ama yalniz onu gorəndə i$iq sachmaga ba$layir, parildayir və parildayir... tək qalanda isə ya$arir və aglamaga ba$layir...
Gozlər aglasa da, urək bunu bacarmir. O da ichəridə sizildamaga ba$layir, sizildadiqca goz ya$larini ichəri axidir... Sonra chirpinir, chirpinir və chirpinir... sanki yerindən qopub yarina birlə$mək istəyir...
Amma bircə baxi$, bircə istək və bircə kəlmə soz hər $eyi yerinə qoyur... Gozlər onu gorməsə də, qulaq onu duyur... və bircə telefon zəngi gozlərin ya$ini kəsir və urəyi sakitlə$məyə məcbur edir...
"Salam... necəsən..." deyib, ozunu unudursan... Arada uzun məsafə olsa da, onu xəyalinda canlandirib, yaninda təsəvvur edirsən...
Urək yenə chirpinmaga ba$layir, amma bu dəfə həyəcandan... Gozlər isə oz i$iltisina qayidir...
Bir anliga dunyanin qanunlarini unudub, "səni sevirəm... sənsiz ya$aya bilmirəm... səni istəyirəm..." demək istəyirsən, amma artiq gecdir... telefondan gələn uzun siqnal səsləri sanki urəyi chatladir...
Yenidən kovrəlirsən... Dunyadan, onun yazilmami$ qanunlarindan, həyatdan və ozundən kusursən... otagina qapanib aglayirsan... və yeni gunun gəli$ini gozləyirsən...